Sufi uważają, że grawitacja jest szczególną formą ’iszk – miłości pełnej pasji, tej miłości, w której może rozpuścić się nasze nafs (ego). W związku z tym poczucie ciężaru ciała jest formą doświadczania tej miłości, a brak równowagi – tęsknotą za nią, która może nas do niej doprowadzić.
Gdy stoimy czy idziemy, stopy mogą być szczególnym odbiorcą tej mistycznej miłości lub szczególnym kanałem tej miłości. To staramy się na sufickiej ścieżce doświadczyć w codziennym doświadczeniu chodzenia, a przede wszystkim w kontemplacji chodzenia i medytacjach chodzonych. Nie są dla one tylko technicznym ćwiczeniem czy przerywnikiem w medytacji siedzącej. Są okazją, byśmy mogli doświadczyć miłości z każdym krokiem. Powodzenia!
Czytając ten tekst czuję ogromną radość. Nie wiedziałam o tym, ale cieszę się, że sufi tak uważają. Dowiedzieć się o tym to jak powrót do domu, do czegoś bardzo bliskiego i przeczuwanego.