Dziękuję za wspólnie spędzony czas na studiach 🙂
Gdy będą się pojawiać jakieś pytania co do tematyki, którą podejmowaliśmy to śmiało piszcie, nawet za jakiś czas!
Pamiętajcie też o grupie na fb dla osób, które były u mnie na warsztatach lub odosobnieniach medytacji, tam też można zadawać pytania w razie czego: https://www.facebook.com/groups/757727517686744/
Wieczorny rytuał oczyszczania umysłu: https://maciejwielobob.pl/2016/07/wieczorne-oczyszczanie-umyslu/
„Ogniskowanie” przeżyć (praca z odczuciami w ciele): pobierz plik pdf
Medytacja miłującej dobroci: https://maciejwielobob.pl/2016/01/medytacja-milujacej-dobroci/
Miłująca dobroć a miłość + pieśń Abidy Parveen, którą czytałem na zajęciach: https://maciejwielobob.pl/2018/02/milujaca-dobroc-milosc/
Istotna rzecz, o której rozmawialiśmy – nazywanie i nienazywanie przeżyć:
W medytacyjnym treningu „psychologicznym” na pewnych etapach najlepiej wstrzymać się od etykietowania pojawiających się przeżyć, a na innych zdecydowanie trzeba je nazwać. Warto to wyraźnie wyartykułować, żeby nie kreować zamieszania. Otóż w momencie pojawiania się przeżycia, jeśli chcemy je dopuścić do siebie bez żadnych pośredników i pozwolić mu wybrzmieć w nas takim, jakie jest – dobrze by było wstrzymać się od etykietowania, nazywania przeżycia, jak również od oceniania go. Dzięki temu możemy przeżycie przyjąć jakim jest. Natomiast, gdy to przeżycie w nas wybrzmi to szczególnie jeśli dotyczy jakiś naszych relacji to bardzo często dobrze by było, gdybyśmy je wyartykułowali, a najlepiej je i związaną z nim potrzebę. I owo nauczenie się precyzyjnego wyrażania swoich emocji i potrzeb jest przynajmniej równie trudne, co dopuszczanie ich do siebie „bez pośredników”. Jeden i drugi element pracy jest istotny, jeśli faktycznie chcemy odnaleźć spokój wewnętrzny, a nie wyparcie imitujące go.
W razie, gdybyście chcieli zgłębiać temat komunikowania przeżyć to polecam książki Thomasa Gordona (np. „Wychowanie bez porażek”) i Marshala Rosenberga (cokolwiek o NVC – komunikacji bez przemocy).
