Przyjaźń to słowo, które powszechnie używamy na co dzień, a jednak czasem trzeba całego życia, by zrozumieć jej znaczenie. Niezależnie jak bardzo pobożny, uduchowiony, doświadczony czy uczony jesteś, jeśli nie poznałeś natury i znaczenia przyjaźni to znaczy, że nie wiesz nic. To jest pierwsza i ostatnia rzecz, której musimy się nauczyć. […] Życie testuje nas na różne sposoby, wystawia na różne próby, jednakże najtrudniejszą rzeczą na świecie jest zdać egzamin z przyjaźni.
Hazrat Inayat Khan
W efekcie odpowiedniego treningu psychologiczno-etycznego i duchowego u adepta na duchowej ścieżce pojawia się namacalny kontakt z metafizyczną Rzeczywistością. Według sufich poprzez ów kontakt z mistyczną Rzeczywistością rodzi się doświadczenie bycia Przyjacielem Boga (l.poj. uali, l.mn. aulija). Pośród aulija szczególne miejsce mają ci, którzy są filarami świata (autad), a zatem ci, których służba podtrzymuje funkcjonowanie tego świata.
Według tradycji mistycznej Przyjaciół Boga możemy poznać po 3 cechach:
1. mocy serca;
2. szczodrości duszy;
3. gotowości do służenia pomocą i radą, gdy jest taka potrzeba i do życzenia wszystkim ludziom dobrze.
Moc serca rodzi się dzięki wstrzymaniu się od 3 czynności: narzekania, wrogości wobec innych ludzi oraz przechwalania się.
Szczodrość duszy powstaje w wyniku rodzenia się nieprzywiązania i uwalniania się od oczekiwań. Przypomnijmy, że dla mistyka prawdziwe nieprzywiązanie to to, które powstaje w wyniku zrozumienia natury rzeczy.
Gotowość do służenia pomocą i radą nie oznacza oczywiście narzucania się ze swoją osobą, a odpowiedź na rzeczywiste potrzeby.
