Pośród ważnych „stacji” na duchowej ścieżce sufi wymieniają niezłomność (istiqamat). Ansari z Heratu definiuje ją jako konsekwentną i stanowczą stałość. W tradycji mistycznej wyróżnia się 3 rodzaje niezłomności: (1) niezłomność w działaniu, (2) niezłomność moralną i (3) niezłomność w uważności oddechu.
Według tradycji 3 czynniki pokazują urzeczywistnienie przez kogoś niezłomności w zakresie działania: (a) naturalność i zgodność ze sobą (najgłębszą warstwą siebie), a przez to i z Bogiem/Absolutem, (b) szczera natura („szczere serce”), (c) gotowość do przyjęcia z pokorą wszelkich rezultatów swojego działania, także krytyki czy obwiniania przez innych.
Jeśli chodzi o niezłomność moralną to objawia się ona tym, że (a) gdy inni zachowują się niewłaściwie – nie uznajemy tego za uzasadnienie do naszego niegodnego zachowania, (b) gdy zachowanie innych nas drażni lub denerwuje – nie identyfikujemy się z tym, a w zamian kultywujemy w sobie uczucie wdzięczności wobec nich, a (c) gdy inni są w potrzebie – to niezależnie od tego czy oni nas wspierają czy wręcz odrotnie – ofiarowujemy im swoją pomoc.
Urzeczywistnienia niezłomności w uważności oddechu można dokonać poprzez: (a) wysiłek, by każdy oddech stał się wartościowy, (b) wyzwalające poznanie, że całe życie jest tylko jednym, jedynym Oddechem oraz (c) bycie uważnym każdego oddechu. Pamiętajmy, że dla podążającego mistyczną ścieżką bycie uważnym każdego oddechu oznacza to samo, co bycie na służbie (sobie, innym i ścieżce wiedzy). Wszak, gdy jestem uważny każdego oddechu, nie odcinam się od żadnych doświadczeń ani się z nimi nie identyfikuje. W innym wypadku trudno byłoby przysłużyć się czemukolwiek i komukolwiek.
„a) wysiłek, by każdy oddech stał się wartościowy” – mógłbyś to doprecyzować Maćku ? Bo nie jestem pewny czy dokładnie rozumiem o co chodzi w tym podpunkcie.
Cześć Tomku 🙂 Trzeba pamiętać, że dla mistyka – o czym pisałem tutaj: https://maciejwielobob.pl/2016/10/oddech-pranajama-medytacja/ – oddech ma 3 aspekty: fizjologiczny (oddech jako strumień powietrza), psychologiczny (oddech jako prąd niosący określone myśli, emocje, postawy, zachowania itd.) i metafizyczny (oddech jako okazja do dotknięcia niczym nieuwarunkowej Obecności). A zatem „wysiłek, by każdy oddech stał się wartościowy” to wysiłek, by każde przeżycie lub działanie, którego doświadczamy w trakcie każdego oddechu, były spójne z tym, co jest dla nas najbardziej wartościowe lub by zostały wykorzystane zgodnie z tym, co dla nas najbardziej wartościowe. Mam nadzieję, że w miarę jasno się wyraziłem 🙂 pozdrowienia!
Teraz już tak, dziękuję 🙂