Sufizm uniwersalny, który jest moją praktyką od 1994 roku i który opisywałem tutaj, wyróżnia się na tle innych szkół medytacyjnych przede wszystkim silnym zaakcentowaniem 2 elementów: (1) docenienia życia codziennego jako elementu praktyki i zaakcentowania istotności harmonii pomiędzy praktyką medytacyjną a życiem rodzinnym, zawodowym itp. oraz (2) podkreślaniem koncepcji jedności ideałów religijnych. Z tej drugiej koncepcji wyłania się jeden z ważniejszych elementów sufizmu uniwersalnego, obok szkoły praktyki medytacyjnej i szkoły medytacji uzdrawiajacej, a konkretnie ceremonia jedności ideałów religijnych (Universal Worship), którą dziś chciałem wam przybliżyć.
Uniwersalni sufi uważają, że niezależnie od zewnętrznych różnic (braku jednolitości) esencją każdej tradycji religijnej jest ten sam przekaz mistyczny. Dlatego właśnie Idries Shah pisał, że „sufizm (…) jest czymś, co pozwala zrozumieć religię, niezależnie od jej aktualnej formy zewnętrznej”.
Zewnętrzną formą wyrazu tej koncepcji jest właśnie ceremonia jedności ideałów religijnych, dająca zarazem możliwość wyrażenia swojej religijności bez konieczności wiązania się z konkretną organizacją religijną i jej dogmatami.
Jak wygląda ceremonia jedności ideałów religijnych?
W pomieszczeniu, w którym ma się odbywać, ustawia się stół z żółtym obrusem, pełniący rolę swego rodzaju ołtarza. Na stole stoi 8 świec: najwyższa symbolizująca boskie światło, 6 świec symbolizujących wielkie religie: hinduizm, buddyzm, zaratusztrianizm, judaizm, chrześcijaństwo i islam oraz świeca, nieco wyższa od tych reprezentujących religie, ale niższa od najwyższej, symbolizująca „wszystkich tych, którzy znani czy nieznani światu nieśli światło Prawdy poprzez ciemność ludzkiej ignorancji”. Pod świecami, reprezentującymi 6 religii leżą teksty objawione związane z określonymi tradycjami (Wedy, kazania Buddy, Avestha itd.), a pod świecą reprezentującą wszystkich poszukiwaczy prawdy leży Gayan, Vadan lub Nirtan Hazrata Inayata Khana, głównego reformatora sufizmu uniwersalnego. Przed rozpoczęciem ceremonii pali się tylko płomień reprezentujący boskie światło.
Gdy ceremonia się rozpoczyna do pomieszczenia powoli wchodzą prowadzący, nazywani szeragami („niosącymi światło”) lub seradżami (osoby, które mogą ordynować szeragów). Zazwyczaj prowadzą ceremonię w brązowych szatach (szeragowie z brązowymi guzikami, seradżowie ze srebrnymi, poniżej zdjęcia), które symbolizują, że nie występują jako indywidualności, ale jako „kanał przekazu boskiego światła”. Ceremonię prowadzą 3 osoby, najlepiej, by było to grono koedukacyjne (2 kobiety i 1 mężczyzna lub odwrotnie). Czasami, gdy nie ma takiej możliwości, ceremonia może też być prowadzona przez 1 lub 2 osoby. Gdy szeragowie lub seradżowie wchodzą do pomieszczenia, osoby zgromadzone (określane w terminologii sufickiej jako kongregacja) wstają. Prowadzący podchodzą i stają po obu stronach ołtarza, 2 po lewej, 1 po prawej. Jeden z prowadzących odpala świeczkę lub zapalacz do świec od „boskiego światła”, unosi odpalony płomień do góry, recytując inwokację:
Ku Jedynemu,
Ideałowi Miłości, Harmonii i Piękna,
Jedynej Rzeczywistości,
Zjednoczonej ze wszystkimi oświeconymi duszami,
Które tworzą ucieleśnienie Mistrza,
Ducha Przewodnictwa.
Po inwokacji pozostali prowadzący oraz kongregacja siadają, a szerag (szeraga, jeśli to kobieta), która recytowała inwokację, przystępuje do zapalania świec. Podnosząc zapalacz lub świecę w stronę „boskiego światła” i kierując tam wzrok mówi: „Ku chwale wszechobecnego Boga…”, następnie kierując wzrok na świecę reprezentującą daną religię powtarza: „…zapalamy świecę…”, a gdy świeca zapłonie: „…symbolicznie reprezentującą hinduizm (buddyzm, zaratusztrianizm, judaizm, chrześcijaństwo, islam, „wszystkich tych, którzy znaczy czy nieznani światu, nieśli światło prawdy poprzez ciemność ludzkiej ignorancji”)”. Chwilę po zapaleniu danej świecy utrzymuje koncentrację na niej, w ten sposób oddając cześć mądrości przekazywanej przez daną religię. Następnie znów unosi zapalacz do góry i powtarza procedurę, zapalając kolejną świecę. Po zapaleniu 3 pierwszych świec, zapalający (lub zapalający) przechodzi na drugą stronę stołu i stamtąd kontynuuje z 3 kolejnymi. Na końcu zapala środkową świecę, symbolizującą wszystkich poszukiwaczy prawdy, po czym kongregacja wstaje, by prowadzący powiedział suficką interreligijną modlitwę Saum, zwrócony twarzą w stronę symbolicznego „boskiego światła”:
Chwała Tobie, Najwyższy Boże,
Wszechpotężny, wszechobecny, przenikający wszystko, Jedyny.
Weź nas w Twoje rodzicielskie ramiona, wznieś nas z ziemskiej gęstości,
Twoje piękno czcimy, Tobie chętnie poddajemy się.
Najbardziej łaskawy i współczujący Boże, wyidealizowany Panie całej ludzkości,
Tobie tylko oddajemy cześć i w Twoim tylko kierunku aspirujemy.
Otwórz nasze serca na Twoje piękno, oświeć nasze dusze Twoim boskim światłem,
Boże, Ideale Miłości, Harmonii i Piękna,
Ty, który jesteś wszechpotężnym kreatorem, podtrzymującym ład, sędzią i wybaczającym nasze grzechy,
Panie Boże Wschodu i Zachodu, Światów powyżej i poniżej, widzialnych i niewidzialnych istnień.
Oblej nas Twoją miłością i Twoim światłem, wzmocnij nasze ciała, serca i dusze,
użyj nas do celów, które wybiera Twoją mądrość i poprowadź nas na ścieżce Twojej Dobroci.
Przybliżaj nas do Ciebie w każdej minucie naszego życia,
aż staniemy się odzwierciedleniem Twojej Łaski, Twojej Chwały, Twojej Mądrości, Twojej Radości i Twojego Spokoju.
Amen
Następnie wszyscy siadają, a wstaje drugi z prowadzących, informując, że odbędzie się czytanie z tekstów objawionych wielkich religii na wybrany tego dnia temat. Z szacunkiem podnosi każdy z tekstów ze stołu, następnie wyraźnie odczytuje wybrany fragment, a przed odłożeniem tekstu, zwrócony twarzą w stronę świecy reprezentującej boskie światło ofiarowuje tekst następującymi słowami: „Ofiarowujemy wszechwiedzącemu Bogu nasz szacunek i hołd z wdzięczności za…”, po czym przy każdej religii wymienia jakość, którą sufi szczególnie wiążą z daną religią:
…światło boskiej mądrości. (hinduizm)
…światło boskiego współczucia. (buddyzm)
…światło boskiej czystości. (zaratusztrianizm)
…światło boskiego prawa. (judaizm)
…światło boskiego samopoświęcenia. (chrześcijaństwo)
…światło boskiej jedności. (islam)
Po ofiarowaniu ostatniego z tekstów, następuje krótka medytacja w ciszy.
Następnie znów kongregacja wstaje i czytający teksty powtarza suficką modlitwę Salat:
Najbardziej łaskawy Panie, Mistrzu, Mesjaszu i Wybawicielu ludzkości, kłaniamy się Tobie z pokorą.
Ty jesteś pierwszą przyczyną i ostatnim skutkiem, boskim światłem i Duchem
Przewodnictwa, alfą i omegą.
Twoje światło przejawia się we wszystkich formach, Twoja miłość we wszystkich istotach:
w kochającej matce, w dobrym ojcu, w niewinnym dziecku, w pomocnym przyjacielu i w inspirującym nauczycielu.
Pozwól nam rozpoznać Cię we wszystkich Twoich Świętych Imionach i Formach: jako Ramę, jako Krisznę, jako Śiwę, jako Buddę; pozwól poznać Cię jako Abrahama, Salomona, Zaratustrę, Mojżesza, Jezusa, Mahometa i w wielu innych imionach i formach, znanych i nieznanych światu.
Adorujemy Twoją przeszłość, Twoja teraźniejsza obecność głęboko oświeca nasze istnienie i mamy nadzieję na Twoje błogosławieństwo w przyszłości.
Proroku, Chryste, Nabi, Rasul! Ty, którego serce nieustannie sięga wyżej, Ty przychodzisz na ziemię z przesłaniem, niczym gołąb, który przybywa z niebios, gdy dharma ulega rozkładowi, i mówisz słowo, które jest włożone w Twoje usta, tak jak światło, które wypełnia półksiężyc.
Niech gwiazda boskiego światła płonąca w Twoim sercu będzie odzwierciedlona w sercach Twoich wyznawców.
Niech Przesłanie Boga dociera jak najdalej, oświecając wszystkich i czyniąc całą ludzkość jedną rodziną pod przewodnictwem Boga.
Amen
Po modlitwie wszyscy siadają, a drugi prowadzący jeszcze odczytuje tekst z Gayan, Vadan lub Nirtan Hazrata Inayata Khana, a następnie ofiarowuje go, dziękując za „światło boskiej prawdy”, po czym siada na swoim miejscu.
Wstaje trzeci prowadzący i w trwającej 10-20 minut mowie podsumowuje wątki z różnych tekstów, by wskazać na wspólny przekaz mistyczny wszystkich religii. Gdy skończy ponownie wszyscy wstają, tym razem, by prowadzący mógł powtórzyć suficką modlitwę Khatum:
O Ty, który jesteś ideałem Miłości, Harmonii i Piękna, Panie Nieba i Ziemi,
Otwórz nasze serca, byśmy mogli usłyszeć Twój głos, który nieustannie dochodzi z naszego wnętrza,
Przybliż do nas Twoje Boskie Światło, które jest ukryte w naszych duszach, tak byśmy mogli znać i rozumieć życie lepiej.
Najbardziej łaskawy i współczujący Boże, okaż nam Twoją wielką dobroć, naucz nas Twojej siły miłującego przebaczenia,
Wznieś nas ponad podziały i różnice, które dzielą ludzi,
Ześlij nam spokój Twojego boskiego Ducha i zjednocz nas wszystkich w Twoim perfekcyjnym istnieniu.
Amen
Następnie wszyscy pozostają na stojąco, a prowadzący, który wygłaszał mowę staje twarzą w stronę kongregacji tuż przed stołem, a po jego prawej i lewej stronie stają pozostali prowadzący. Udziela uczestnikom ceremonii błogosławieństwa: „Niech Bóg was błogosławi, niech boski spokój pozostaje z wami, niech boska obecność oświeca wasze serca, teraz i na zawsze. Amen”, po czym prowadzący w ciszy opuszczają pomieszczenie. Po kilku minutach uczestnicy ceremonii również wychodzą.
Ceremonie specjalne
Istnieją też ceremonie specjalne, takie jak ceremonia świateł (na zdjęciu poniżej ja asystuję mojemu nauczycielowi podczas takiej ceremonii), ceremonia błogosławieństwa dziecka, ślubu, pogrzebu, błogosławieństwa domu itd.
Jeśli macie jakieś pytania na temat ceremonii, śmiało piszcie do mnie.
Chciałabym uczestniczyć w takiej ceremoni. Czy mogę…?
Szkoda że nie ma świecy reprezentującej Babizm lub Bahaizm (polecam zerknąć na tę koncepcję) , natomiast jest to piękny jednościowy rytułał. Wszystkie religie mają to samo źródło. Boska jedność.
Czasami się praktykuje dodawania innych świec, więc nic nie stoi na przeszkodzie, by dodać świecę zwązaną z Bahaizmem (kojarzę jak najbardziej) 🙂 W Stanach np. często praktykują dodawanie świecy dla lokalnych indiańskich religii.